Krewniacy – tatuaż a bycie dawcą

Z tego artykułu dowiesz się:

• Czy mając tatuaż możesz zostać dawcą krwi lub szpiku?
• Jakie są procedury badania dawców z tatuażami? 
• Czy mając tatuaż możesz zostać dawcą narządów?

Procedury

Transplantacja, czyli przeszczep to pobranie i przeniesienie narządów, tkanek lub komórek z jednego organizmu do drugiego dla przywrócenia sprawności niektórych funkcji ciała. Najczęściej przeszczepia się skórę, serce, płuco, nerkę, wątrobę, trzustkę, jelito, szpik, tętnice i rogówkę.

Aby móc je oddać, dawca musi zostać najpierw przebadany pod kątem chorób. Do niedawna osoba zarejestrowana jako dawca musiała każdorazowo zgłaszać fakt wykonania tatuażu, co skutkowało zablokowaniem jej w rejestrze. Powodem tego były procedury bezpieczeństwa, ponieważ wykonywanie tatuażu wiąże się z ryzykiem zakażenia wirusami HBV, HCV oraz HIV. A wtedy przeszczep oznaczałby przekazanie nie tylko narządu, ale i choroby. Dlatego trzeba było czekać pół roku, aby zostać odblokowanym w bazie dawców.

Makijaż permanentny to też tatuaż

Aktualne procedury rejestracyjne dawców z tatuażem nie blokują ich w bazie, a dawca nie musi informować, że zrobił sobie nową ozdobę. 

Naturalnie musimy pamiętać, kiedy wykonany był tatuaż, makijaż permanentny lub piercing, by poinformować o tym, gdy chcemy zarejestrować się jako dawca. Ponieważ o ile w normalnych warunkach należy odczekać sześć miesięcy, to w wybranych wypadkach ośrodki transplantacyjne mogą zlecić wykonanie na nas badań molekularnych, skracając czas oczekiwania.

Tatuaż u biorcy

A jeśli jesteśmy biorcą przeszczepu? Wtedy powinno się nam zapalić żółte lub czerwone światło. Po przyjęciu przeszczepu odradza się wykonywanie ozdób ciała mogących przerwać ciągłość skóry, czyli tatuażu lub piercingu albo skaryfikacji. Podobnie trzeba uważać z zabiegami medycznymi lub akupunkturą.

Osoby po przeszczepie mają obniżony poziom odporności organizmu, a zatem ryzyko infekcji jest u nich większe. A wtedy nawet drobne i pozornie niegroźne wirusy i bakterie mogą łatwiej zaatakować organizm przez przerwaną powierzchnię skóry. 

Przyjmowane immunosupresanty w połączeniu z infekcją mogą nawet doprowadzić do utraty nowego narządu. Z mniejszych powikłań powinniśmy wymienić zakażenie lub zapalenie skóry, zakażenia bakteryjne tkanki łącznej, mieszków włosowych, WZW B i C, HIV, itp. 

Podsumowanie

A zatem… jeśli masz tatuaż dłużej niż pół roku, to śmiało możesz oddawać zarówno krew, jak i narządy lub komórki. Jeśli jednak od ostatniej sesji kolczykowania, skaryfikacji, lub tatuowania minęło mniej niż pół roku lub cztery miesiące przy badaniach molekularnych to zapomnij przez ten czas o byciu dawcą. 

A jeśli jesteś biorcą – lepiej nie ryzykuj z nowymi ozdobami. Chyba że przeszczepiają ci skórę od wytatuowanej osoby. Wtedy powstanie niezgorsza łatka.

Źródła:

1. Wilson W.T., O'Boyle M., Leach W.J., Unusual complication of a tattoo in an immunosuppressed patient, National Center for Biotechnology Information, BMJ Case Rep. 2018 Jun 18, [w:] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29914878/, dostęp z dnia 19.01.2021.
2. N. Kluger, An update on cutaneous complications of permanent tattooing, Expert Rev Clin Immunol. 2019 Nov 15 (11), Epub 2019 Oct 18, [w:] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31594417/, dostęp z dnia 19.01.2021.
3. https://www.dkms.pl/pl/czy-tatuaz-dyskwalifikuje-z-bycia-dawca-szpiku